Tilpassa opplæring.

No igjen var første tanken min! Eg er ein av dei mange frustrerte lærarane som har fått dette ”mantraet” i vrangstupa. Etter å ha lese artikkelen til Odd Ivar Strandkleiv om TPO-modellen, http://www.elevsiden.no/tilpassetopplaering/1100119987 lasta ned 04.02.2011 kl. 18.40, forsto eg at her er ein som har brukt litt meir tid på problemstillinga.

 

Utrykket tilpassa opplæring kom saman med kunnskapsløftet og no skulle det endeleg bli slutt på denne G+ undervisinga. Der eg opplevde å meistre denne kunsten og gi elevane meistring var i dei ulike valfaga og når gymgruppene vart overkomelege. Verre var det å møte dei ulike elevane med tilpassa opplæring i musikktimane der gruppene ofte var over 25. Kulturskulane i Noreg har gjort ein kempejobb dei siste tiåra, men i mange høve også større utfordringar for oss som arbeidar i skulen. Kunnskapsspriket mellom elevane har auka enormt og når ein så sit at med 1t pr. veke i veka i samla klasse, ja, då blir tilpassa opplæring umulig, dersom du ikkje er så heldig at alle føresetnadar for å møte elevane på den måten TPO-modellen seier er på plass.

 

”Mestring av faglige og sosiale utfordringer, og arbeid med selvbestemte læringsaktiviteter i et læringsklima preget av samarbeid og oppgaveorientering gir gode vilkår for tilpasset opplæring.” (ibid)

Åra 2008 – 2010, fekk eg høve til å arbeide med ei svært ressurssterk klasse i musikk. Klassa rådde over mange flinke elvar med talent som eg hadde evne til å integrere i klasseromsundervisinga. Vi gjennomførte på slutten av året ei kjempeflott samling med allsong for resten av skulen(200 elevar), der mange elevar i klassa fekk vise meistring, ja, enkelte høgt meistringsnivå. Gjennom året fekk mange elevar oppleva tilpassa opplæring, men det var mykje vi ofra av kompetansemåla i musikk på vegen mot denne satsinga. Når eg ser på modellen vil eg seie at her var det 25 år som musikklærar i ungdomsskulen kombinert med fantastiske elevforutsetningar, ikkje berre musikalsk, vel så mykje danningsmessig kombinert med gode skulefasilitetar. Då skjønar vi at heimane alt har gjort ein god jobb. Same klassa hadde nok greidd å gjennomføre opplegget på gamleskulen, men det var nok lettare no. Det var no godt å få oppleve det før ein vart pensjonist.

Dei seinar åra har eg og greidd å inkludere elevar med lite musikkerfaring i timane. Det har eg gjort ved å spele på ”lause” strengar eller autokomp på keyboard. Spelar ein  d-dur eller a-dur ligg forholda godt til rette for det. Eg må vel innrømme at ideen har eg frå Dissimilis, men eit besøk på heimesida dei gav lite konkret.

Så då var eg igong. Ja, for i år er eg lærar i ei spesialklasse på ein vidaregåande skule. Klassa er på tre elevar, så kontrasten til undomsskulen sine klasser er store. Dessutan er 2 av dei tre elevane svært musikalske og eg har treft dei med den tilpassa opplæringa mi.

Til å begynne med utstyrte eg bassgitaren og keyboardet med farga plastikklappar. 

På keyboardet er plastlappane framleis på, men på bassgitaren har eg fått lakka strengane med vassfarga lakk for utebruk. Det fungerar som ei kule!!

Første songen vi gjekk i gong med var Fader Jakob, den går kun i D-dur(blå), så då var det berre å finne rytma. Det som var mest inspirerande var å sjå meistringsgleda hjå elevane. Den andre var Happy birthday.

Happy birtday sjå bruken av fargekodar.

Seinare har eg nok kome i konflikt med opphavsrett, så eg kan ikkje dele det før eg får avklart om Vassendgutane og Hellbillies godtek det. Ideen delar eg gjerne, her ser dokke, alt går for arbeid. 

Tenkte eg skulle legge fila med songen her og andre "klarerte", men det går ikkje. Så eg får finne ein måte å dele dette arbeidet mitt med den som er interessert.

Seinare har eg funne mange songar som greier seg med tre akkordar.  Av denne sida har eg fått mykje hjelp og inspirasjon: http://nortabs.net/


Eg gler meg til å ta med meg systemet og ideane tilbake til ungdomsskulen for å bruke på elevar med mindre musikkkunnskap og erfaring. Meistring handlar om å treffe noko som kan løyse ut uendeleg med motivasjon.

Tankekartet Freemind

Sidan eg alt har beskreve det nettbaserte tankekartverktøyet Mindomo, tenkete eg å bruke tid på tankekartet Freemind. Det er eit fritt verktøy, men som du må laste ned på maskina for å bruke. Då seier det seg sjølv at delingsmuligheitene ikkje er så enkle, i alle høve i sanntid, slik som Mindomo. Men det er klart at filer er enkelt å sende fram og tilbake.

Her har dei laga ei eigi wikiside med informasjon og muligheit for fri-nedlasting.

Eg prøvde verktøyet i startfasen på Mappe 2 oppgåva Dkl 102. Her er første utkastet:

Klikk på for større bilde.

Freemind hadde mange artige ikon som ein kunne kople på. Som dokke ser av bilde to så piffar det noko opp. Som mindomo kan ein pakke ut tankekartet slik at ein godt kan bruke det i læringsarbeid ved å arbeide mot prøver. Når det gjeld utforming og utsjånad synest eg Mindomo var meir spennande. Mindomo synes eg og var enklare å kome igong med.

Klipp på for større bilde.

Utfordringa med digitale tankekart er når dei blir store og ein har liten skjem tilgjengeleg. Spesielt Freemind vart veldig liniær i si utforming. Men i høve til redigering så er dei suverene ved at ein berre dreg stikorda på plass.

Facebook - hopp i det!?

Vi blir i studiet oppmoda om å vere spenstige å ta sjangsen, for det går sikkert bra. Eg er vel ein av dei mange ”vaksne” som er litt spenstig og noko bekymra for kva eg legg meg ut på.

” Nylig skrev The New York Times at Facebooks personvernregler har 50 forskjellige innstillinger og 170 valgmuligheter. Da er det en utfordring å stole på at ansatte til en hver tid er oppdaterte på disse reglene og gjør de nødvendige endringene for å hindre at informasjon beregnet på noen få, blir tilgjengelig for alle.”  http://www.nrk.no/nyheter/distrikt/ostafjells/buskerud/1.7129280 lasta ned 22.01.11 kl 12.03

Eg har vore på Facebook i vel 4 år, men har ikkje vore så oppteken av å få venna å bruke det aktivt. Hovudmotivasjonen i utgangspunktet var å orientere seg som foreldre. I løpet av desse fire åra har eg vore sjeldan inne og i svært liten grad kommentert noko som helst. Venna har droppa inn etterkvart som dei har funne meg. Men så hadde eg ei periode med litt meir eigenaktivitet då eg vart merksam på venner frå folkehøgskuletida på Møre Folkehøgskule 1974-75.

Så melde eg meg på dette studiet og måtte velge ein noko meir aktiv profil. Så sagt som gjort. Dette kunne eg kombinere med å lage ei Facebookgruppe, kanskje kan eg og bruke dette oppimot elevar. Ein ting er i alle høve sikkert, dei fleste elevar frå 11års alder og oppover er på Facebook, sjølv om aldersgrensa er 13. Og her møter eg meg sjølv i døra, fadderbarnet mitt er ein av dei. Burde eg ikkje vere meir oppteken av danning?

Onkelen min fyller 70 år. I møte med eit søskenbarn fann vi ut at vi kunne kommunisere via Face om denne hendinga. Vi ville overraske onkel med sang på den store dagen. Eg laga rett og slett ei Facebookgruppe: Onkel Sigurd 70 år  Dei av søskenbarna eg var venn med melde eg inn samtidig som eg skreiv ei innleiing på gruppa. Dei av søskenbarna mine som eg såg på som mest datakyndige gjorde eg til administratorar. Og så oppmoda eg sjølvsagt om at dei andre måtte melde inn søskenbarn med ektefelle/sambuarar.

No er dette eit uskuldig tiltak, som berre har eit positivt å uproblematisk mål. Men eg har fått tilbakemeldingar som har fått meg til å tenkje. Spesielt at eg ansvarleggjorde folk som administratorar, utan at dei på førehand måtte godta det. Det trudde eg ikkje var mulig, og heller ikkje berre positivt motteke. Også at dei medlemmane som vart melde inn, dukka med ein gong opp på sida til gruppa. Men dei fekk melding om at dei var innmelde og kunne avstå. I dette tilfelle var ikkje det aktuelt for nokon. Men kva om dette var ei gruppe ein ikkje kunne stå inne for innhaldet i og at ein var like sjeldan inne på Face som eg var i starten på mi karriære.  Her er ei overskrift frå nrk.no si side: ”Advarer mot «tvangsinnmelding» ”

http://www.nrk.no/vitenskap-og-teknologi/1.7461786 Lasta ned 22.01.11 kl 11.45.

Det som og overraska var at ukjende og melde si interesse. Korleis dei kom inn på ei lukka gruppe veit eg ikkje, men det har kanskje med vennars profilinnstillingar.

Gruppa vart ein ubetinga suksess, men kanskje hadde vi vore sikrare på å nå alle og å få tilbakemeldingar med alle. Når vi hadde fått etablert gruppa prøvde eg meg med ei Hending. Der var eg og litt uheldig i etableringa, slik det danna seg tre Hendingar av den samme hendinga. Eg prøvde å slette to, men det såg ut til å vere berre på mi side. Om det var grunnen til at heile 11 av 35 ikkje gav tilbakemelding veit eg ikkje. Kanskje kan det vere at dei ikkje brukar Facebok så ofte. Øvinga vi hadde som fylgje av hendinga vart ein ubetinga suksess.

Som spesiallærar i vidaregåande har eg ofte observatørrolle i klasserommet. I den seinare tid har det vore mykje diskutert tids og konsentrasjonstjuven Facebook i skulen. Den diskusjonen får eg ta att ein annan gong med å kommetere at alt det ”gode” vi får av å bruke nettet ikkje må bli øydelagd av svak klasseromsleiing og for lite styring av undervisinga.

Del og bruk ser ut til å ha eit enormt potensiale for den som er lærar. Etter å ha surfa rundt på sida er her mykje spennande å sjå. Mellom anna kom eg inn på Per Abildgaard sin blogg:

” Jeg lever i to verdener. Det er til tider slitsomt, men også utfordrende og lærerikt. Jeg prøver etter beste evne å ta del i mine elevers og mine barns verden. Den er svært forskjellig fra den jeg vokste opp med. For dem hører telefoner med ledning til på museum. E-post er gammeldags. Venneflokken er konstant pålogget via mobil eller fjesbok.”  http://percoach.wordpress.com/ lasta ned 22.01.11 18.37.

Hans refleksjonar for den sosialwebben traff meg, mange interessante og friske utspel, men ikkje alle fall i like god smak. Det som er flott og også treffande for den norske læraren er viljen og evna til å dele.

Det som eg ser mest fram til når eg til hausten igjen er tilbake til klasseundervising er bruken av Wiki. Ikkje minst innan lokalhistorie og geografi ser eg for meg mange spennande prosjekt som vi kan arbeide med. Vi har så mykje å vise fram her i byen. Her er det som står på Wikipedia om Ulsteinvik, kanskje kan vi vidareutvikle det med først å gå vegen om ein skulewiki. Det kan vi lære mykje om frå naboøya vår Godøy skule.

I starten av denne leksjonen laga gruppa eg er med på ein presentasjon på Wikispaces den kan du sjå her.